Historia cannabis

Miliony ludzi na całym świecie używają obecnie konopi indyjskich. Jednak podobnie jak wiele popularnych owoców i warzyw, które znamy i lubimy, konopie to roślina, która niegdyś rosła dziko i występowała na niewielkim obszarze.

Od czasu odkrycia konopi, ludzie udomowili tę roślinę i rozprzestrzenili ją na wszystkie zakątki Ziemi. Następnie stworzyli hybrydy i różne odmiany, oraz wykorzystali ją do produkcji leków i materiałów przemysłowych.

Początkowo dziki gatunek, konopie szybko stały się jedną z najbardziej wszechstronnych, ale kontrowersyjnych roślin w historii ludzkości. Służyły do wyrobu lin, żagli i papieru. Królowie stosowali ją jako lekarstwo na ból. Osoby religijne wykorzystywały jej właściwości psychoaktywne, aby poczuć się bliżej boskości.

Naukowcy odkryli chemiczną złożoność marihuany, a hodowcy stworzyli odmiany, które zawierają znacznie większe ilości kannabinoidów i terpenów niż ich dzicy przodkowie. Obecnie tysiące ludzi siedzi w więzieniu za samo posiadanie cannabis.

Konopie wyraźnie wywarły znaczący wpływ na ludzkość w ciągu ostatnich kilku tysięcy lat. Dowiedzmy się więc dokładnie tego, skąd pochodzi ta roślina, jak rozprzestrzeniła się po różnych krajach oraz jak świat ją postrzega obecnie.

Botaniczne pochodzenie marihuany

Prawdopodobnie doświadczyłeś jej efektów setki razy, ale jak dobrze znasz marihuanę?

Poza badaniem fizjologii i biologii różnych gatunków, botanicy stosują taksonomię, aby przeanalizować cechy roślin oraz sklasyfikować je w rodziny. Zajmują się także paleobotaniką – badaniem skamieniałości roślinnych.

Obie te gałęzie botaniki pomagają ustalić pochodzenie poszczególnych gatunków roślin. Jeśli chodzi o marihuanę, naukowcy opracowali szczegółowy obraz drzewa genealogicznego tego zioła.

Oficjalna klasyfikacja cannabis miała miejsce stosunkowo niedawno. Szwedzki botanik i zoolog Karol Linneusz sklasyfikował tę roślinę jako Cannabis sativa L (L oznacza Linneusza) w 1753 roku. Linneusz wybrał ten tytuł, ponieważ opisywał fizyczne cechy rośliny. Słowo „cannabis” oznacza „podobne do trzciny”, podczas gdy „sativa” oznacza „zasiane”. W tamtym czasie Linneusz uważał, że ten rodzaj roślin zawiera tylko jeden gatunek.

W 1875 roku francuski przyrodnik i biolog ewolucyjny Jean-Baptiste de Lamarck zakwestionował ten pogląd na podstawie nowych okazów roślin pochodzących z Indii. Lamarck nazwał tę nową wersję rośliny Cannabis indica i stwierdził, że ma słabszą jakość włókien niż sativa, ale posiada silniejszy profil psychoaktywny.

W ciągu następnych stuleci kilku botaników zmagało się z podziałem marihuany na kolejne podgatunki. Jednak drobne różnice tworzyły kwestie, w których się nie zgadzali. W latach 70. profesorowie William Emboden, Loran Anderson i botanik z Harvardu Richard E. Schultes ustalili kluczowe różnice strukturalne między trzema oczywistymi podgatunkami cannabis: sativa, indica i ruderalis.

Te trzy kategorie są dziś powszechnie uznawane. Natkniesz się na te nazwy podczas przeglądania dowolnego banku nasion. Każda z nich oferuje hodowcy coś nieco innego, jeśli chodzi o wielkość, plony i szybkość wzrostu.

Jeszcze niedawno, w latach 80., naukowcy umieścili konopie indyjskie w rodzinie cannabaceae. Ta grupa obejmuje 170 gatunków, w tym chmiel, pełne terpenów szyszki wykorzystywanego do aromatyzowania piwa.

Skąd pochodzi marihuana?

Zanim zagłębimy się w historię marihuany w różnych cywilizacjach, musimy najpierw opisać, jak powstała ta roślina. Obecnie dokładne pochodzenie geograficzne marihuany jest kwestionowane. Jednak niektóre przekonujące dowody wskazują na trzy kluczowe regiony.

• Azja Środkowa

Poprzez swoje historyczne badania nad konopiami, autor R.J. Bouquet stwierdził w 1950 roku, że marihuana pochodzi z Azji Środkowej^[1]. Napisał, że dzisiejszy Kazachstan, Mongolia, północno- zachodnie Chiny i rosyjski Daleki Wschód są prawdopodobnie obszarami, z których pochodzi ta roślina.

• Indie

Dwóch innych badaczy zgodziło się z nieco inną teorią pochodzenia cannabis. Hooker i Vavilov uważają, że Azja Środkowa odgrywała rolę jako ojczyzna rośliny, ale rozszerzyli granice obszaru jej genezy.

Hooker zaobserwował dzikie konopie rosnące w południowo-zachodnich Himalajach. Vavilov również uważał, że roślina prawdopodobnie pochodzi z północno-zachodnich Indii, w tym z Pendżabu i Kaszmiru, a także z Afganistanu, Tadżykistanu i Uzbekistanu.

• Tybet

Pomimo tych dość dokładnych teorii, nowsze badania wykazały znacznie bardziej wiarygodne pochodzenie marihuany. John McPartland – legendarny badacz konopi z Wielkiej Brytanii – opublikował artykuł w czasopiśmie „Vegetation History and Archaeobotany”, w którym za ojczyznę konopi uznał Wyżynę Tybetańską.

Ale co sprawia, że jego wniosek wyróżnia się na tle innych? Cóż, oparł to na wielu fizycznych dowodach.

Ten step położony trzy kilometry nad poziomem morza może wydawać się mało prawdopodobnym miejscem do pojawienia się konopi, ale to właśnie tam doprowadziły McPartlanda i jego zespół badawczy wszystkie dane.

Zaczęli od przekopywania się przez stosy badań naukowych, aby zidentyfikować tereny archeologiczne i geologiczne, na których inni naukowcy wcześniej znaleźli pyłek konopi. Po przeanalizowaniu danych odkryli, że najwcześniejsze pojawienie się pyłku konopi miało miejsce w północnych Chinach i południowej Rosji.

Doszli do wniosku, że konopie prawdopodobnie pojawiły się po raz pierwszy w pobliżu jeziora Qinghai na Wyżynie Tybetańskiej, około 28 milionów lat temu. W tym momencie, konopie prawdopodobnie wyrosły z przodka, którego dzielą z rośliną chmielu.

Z tego miejsca konopie naturalnie rozprzestrzeniły się po Europie około 6 milionów lat temu i po wschodnich Chinach około 1,2 miliona lat temu. Pyłek konopi pojawił się w Indiach nie tak dawno – około 30 000 lat temu.

Starożytne wykorzystanie marihuany

Znasz już taksonomię i możliwe pochodzenie marihuany. Teraz zajmiemy się używaniem konopi indyjskich w starożytnej historii. Następnie przyjrzymy się, jak zmienił się nasz związek z tą rośliną w ostatnich czasach.

Uważa się, że najstarsze znane nam dowody na używanie konopi^[2] przez człowieka pochodzą z regionu znanego obecnie jako Czechy. Szacuje się, że odciski włókien na fragmentach gliny znalezione w tym regionie mają około 26 000–24 000 lat.

Jeden z czołowych światowych ekspertów w dziedzinie prehistorycznej technologii włókien stwierdził: „[...] odciski powstały z tkanin utkanych z włókien dzikich roślin, takich jak pokrzywa lub dzikie konopie siewne [włóknista forma konopi o niskiej zawartości THC], które zostały przypadkowo zachowane”. Jednak dopóki nie pojawią się dalsze dowody, teoria na temat tego, jaki materiał roślinny użyto do stworzenia tych odcisków pozostaje niepotwierdzona.

Ponieważ konopie prawie na pewno pochodzą z Azji Środkowej i Tybetu, ma sens, że najwcześniejsze weryfikowalne wzmianki o wykorzystaniu tej rośliny przez ludzi pochodzą z pobliskich regionów. Archeolodzy odkryli zastosowanie włókien konopnych na wyspie Tajwan, położonej u wybrzeży Chin, 10 000 lat temu w epoce kamienia.

Tutaj ludzie używali sznurków konopnych do ozdabiania mokrych glinianych garnków podczas schnięcia. Naukowcy odkryli również narzędzia, które służyły do przetwarzania włókien konopi.

• Konopie i przemysł chiński

Starożytni Chińczycy również wybrali konopie jako roślinę do produkcji ubrań. Ta wysoka i wszechstronna roślina umożliwiła im zaprzestanie bycia zależnym od skór zwierzęcych.

Nie tylko używali oni konopi do produkcji codziennej odzieży, ale „Księga rytuałów” (napisana około 200 roku p.n.e.) pouczała, że ludzie powinni nosić ubrania utkane z konopi siewnych w okresie żałoby.

Przemysłowe wykorzystanie konopi siewnych w Chinach nie ograniczało się do zwykłych artykułów odzieżowych. Używano konopi do robienia lin^[3], sieci do wędkowania i papieru do dokumentowania historii, filozofii i wierszy. Konopie pojawiają się w wielu ważnych przykładach literatury chińskiej z lat 475–221 p.n.e., w tym w pracach filozoficznych Konfucjusza i poezji klasycznej.

Kilka wieków później, około 200 roku n.e., starożytny słownik „Shuowen”^[4] opisał chińską wiedzę o konopiach. Ta stara księga dokumentuje, że Chińczycy wiedzieli o żeńskich i męskich aspektach konopi, co sugeruje, że udało im się zidentyfikować te różnice na podstawie produkcji kwiatów i pyłku.

• Konopie w medycynie chińskiej

Konopie indyjskie odegrały również fundamentalną rolę w systemie medycznym starożytnych Chin^[5]. Dokumenty wskazują na używanie konopi w medycynie chińskiej od około 1800 lat. Teksty te pokazują, że wykorzystywano prawie wszystkie części rośliny, w tym nasiona, liście, korzenie, łodygi i kwiaty.

Chiny również wykorzystywały psychoaktywną moc konopi przez całą swoją historię. Taoizm zaczął rozprzestrzeniać się w całym kraju około 600 roku p.n.e.; Taoizm to system wierzeń, który twierdzi, że ludzie powinni dążyć do życia w równowadze z naturą i wszechświatem. Początkowo uważano za grzeszne zmienianie świadomości za pomocą marihuany.

Później, w pierwszym wieku naszej ery, taoiści zaczęli zagłębiać się w alchemię i magię, a haj powodowany przez konopie stał się atrakcyjny jako sposób na wykorzystanie sił nadprzyrodzonych.

Konopie były popularne w Japonii od czasów neolitu. Mieszkańcy tych ziem zaczęli wykorzystywać konopie w okresie jōmon (14 000–300 p.n.e.), kiedy żyli jako łowcy-zbieracze i rolnicy. W tym okresie w historii Japonii nastąpił rozkwit wyrobu ceramiki. Wiele z tych artefaktów było zdobione włóknistymi sznurami, najprawdopodobniej wykonanymi z konopi siewnych.

Konopie siewne dostarczały również naturalnego surowca wykorzystywanego do produkcji ubrań i koszy. Archeolodzy znaleźli na to dowody po odkryciu nasion konopi w prehistorycznych miejscach na wyspie Kiusiu^[6].

Uważa się również, że w tym czasie nasiona konopi siewnych były również spożywane. Pierwsze nasiona konopi siewnych^[7] prawdopodobnie przybyły do Japonii jako import z Chin wraz z papierem oraz ryżem. Przez Koreę nasiona konopi siewnych trafiły kanałem do Kiusiu.

Inną kluczową wskazówką na to, że konopie królowały w okresie jōmon, jest malowidło jaskiniowe. Kolorowy kawałek znaleziony na wybrzeżu Kiusiu przedstawia wysokie rośliny konopi^[8] z charakterystycznymi zielonymi liśćmi wachlarzowymi.

Japońska religia shinto również wykorzystywała konopie indyjskie^[9]. Kapłani machali wiązkami patyków konopnych i błogosławili wyznawców i odpędzali złe duchy.

Konopie indyjskie odegrały kluczową rolę w starożytnym indyjskim systemie wiary i medycyny i do dziś są wykorzystywane w niektórych praktykach duchowych. Hinduizm po raz pierwszy pojawił się w dolinie Indusu, w pobliżu dzisiejszego Pakistanu, między 2300–1500 p.n.e.

Święte teksty tej religii składają się z czterech Wed, czyli Ksiąg Wiedzy. Na tych stronach autorzy wymieniaj pięć świętych roślin. Marihuana znajduje się w tym panteonie, z rzekomym aniołem stróżem zawartym w jej liściach. Księgi opisują konopie indyjskie jako wyzwoliciela i źródło szczęścia, obdarowujące ludzi, mające pomóc im pokonać doświadczany strach.

• Legenda Śiwy

Nawet bogowie w systemie hinduskim stosują cannabis. Hindusi wierzą, że Śiwa jest trzecim bogiem w ich triumwiracie, a legenda opisuje sytuację, w której wykorzystywał cannabis, aby odzyskać energię.

Śiwa był wyczerpany po kłótni z rodziną i zemdlał pod pewną rośliną. Po przebudzeniu spróbował jej liści i natychmiast powrócił do sił. Po tym wydarzeniu nadano mu tytuł „Lord Bhang”.

Jako mieszanka marihuany, mleka, cukru i wielu innych składników roślinnych, bhang zapewnia intensywny haj, który utrzymuje się przez wiele godzin. Napój odgrywał szczególną rolę w kulturze indyjskiej, zwłaszcza podczas wesel, gdzie pomagał odpędzać złe duchy. Gospodarstwa domowe również ofiarowały gościom filiżankę bhang jako wyraz gościnności.

• Dom charas

Charas pochodzi z doliny Parvati i Kaszmiru. Ten wysokiej jakości ekstrakt powstaje w wyniku pocierania świeżej żywicy w dłoniach, aż wytworzy się gęsta kula trichomów znana jako kula świątynna.

• Zioło było wykorzystywane przez świętych

Sadhu odgrywają również ważną rolę w historii konopi indyjskich w Indiach. Ci pobożni wyznawcy Śiwy poświęcają życie swojej wierze. Jako asceci wyrzekają się materialnego bogactwa, rodziny i seksu. Ten sposób na życie powstał w VIII wieku naszej ery i nadal jest powszechny. Wielbiciele tej religii używają marihuany do pomocy w medytacji.

W szczytowym okresie imperium perskiego naród obejmował obszar obejmujący współczesne Iran, Egipt, Turcję oraz części Pakistanu i Afganistanu. Znana również jako Imperium Achemenidów, cywilizacja istniała od 559 do 331 roku p.n.e.

• Zaratusztrianizm

Ta wiara została założona przez filozofa Zaratusztrę i stała się oficjalną religią regionu. Zanim w tym obszarze pojawił się islam, kapłani zaratusztriańscy używali konopi indyjskich w rytuałach, a ich hymny wyrażały nawet znaczenie ochrony „świętej rośliny”.

• Epoka islamu

Bliżej współczesności, w XIII wieku, haszysz stał się popularną substancją w epoce islamu. Uczeni uważają perskiego sufickiego świętego Sheikha Haydara za odpowiedzialnego za zwiększenie popularności konopi w tym regionie.

Jako wyznawca sufizmu, mistycznej gałęzi islamu, Haydar prowadził ascetyczny styl życia. Cóż, robił to, dopóki nie odkrył marihuany! Historia mówi, że znalazł marihuanę i postanowił jej spróbować. Po początkowym doświadczeniu zaczął regularnie spożywać zioło.

Ale według Haydara, stosowanie tej rośliny nie naruszało jego stylu życia. Z szacunkiem mówił o roślinie, stwierdzając: „Bóg wszechmogący obdarzył cię szczególną łaską świadomości zalet tego liścia […]”. Konopie ostatecznie rozprzestrzeniły się w Syrii, Egipcie i Iraku, gdzie ludzie nazywali roślinę „Panią Haydara”.

Czy słyszałeś kiedyś o Scytach? Jeśli nie, czeka Cię szok! Ci twardzi aryjscy wojownicy utworzyli kulturę nomadów i stali się mistrzami jeździectwa. Zdominowali step Eurazji, rozległy region, który rozciąga się przez współczesne Węgry, Bułgarię, Ukrainę, Zachodnią Rosję i Syberię.

• Zaciekli wojownicy i kult zmarłych

Ci wojownicy byli tak przerażający i skuteczni, że ustanowili wzór dla Mongołów i Hunów. Dostarczyli także inspiracji dla kultury jeździeckiej Dothraków z serialu "Gra o Tron".

Ale w jaki sposób marihuana pasuje do ich starożytnej kultury? Cóż, zioło odegrało ważną rolę w scytyjskim kulcie zmarłych^[10]. Po śmierci i pogrzebie swoich przywódców, scytyjscy wojownicy starali się oczyścić, wznosząc strukturę przypominającą namiot i wypełniając ją dymem z konopi.

Starożytny grecki pisarz Herodot udokumentował ten obrzęd, stwierdzając: „[...] Scytowie brali trochę nasion konopi, skradali się pod płótnami i kładli nasiona na czerwonych, gorących kamieniach”, dodając „Scytowie, niesieni tym dymem, krzyczeli głośno”.

Historycy uważają, że prawdopodobnie kładziono kwiaty konopi na kamieniach, aby wywołać psychoaktywny efekt.

Wprowadzenie konopi do starożytnej Grecji prawdopodobnie pochodziło od Scytów, którzy służyli Grekom jako partnerzy handlowi, a nawet byli zatrudniani jako najemna policja w Atenach.

Konopie indyjskie pojawiły się po raz pierwszy w epoce klasycznej wraz z Herodotem, ale w tamtych czasach kultura nie interesowała się marihuaną. Ostatecznie jednak roślina ta stała się ważną częścią ich systemu medycyny, a nawet niektórych kultów greckich.

• Konopie indyjskie w medycynie greckiej

Konopie indyjskie zajmowały ważne miejsce w greckiej „Farmakopei”. Starożytni lekarze wykorzystali tę roślinę w próbach leczenia stanów zapalnych, obrzęków i bólu ucha. Wykorzystywali również korzenie^[11], wierząc, że mogą leczyć różne rodzaje nowotworów.

• Kult Asklepiosa

Wiele klasycznych sanktuariów i świątyń zostało zbudowanych na cześć Asklepiosa, boga medycyny i uzdrawiania. Historycy uważają, że wyznawcy kultu Asklepiosa prawdopodobnie wykorzystywali „ogień scytyjski” jako kadzidła podczas swoich rytuałów^[12].

Niedawna historia

Wiedza i użycie marihuany pozostały nienaruszone przez wieki do czasów współczesnych.

Wielka Brytania ma dość długą historię z konopiami indyjskimi. Archeolodzy odkryli dowody wskazujące na jej przemysłowe zastosowanie, a zapisy wspominają również jej zastosowanie jako leku.

• Konopie i angielska marynarka wojenna

Skromna roślina konopi siewnych prawdopodobnie odegrała fundamentalną rolę w sukcesie angielskiej marynarki wojennej, ponieważ robiono z niej liny. Stała się tak ważnym zasobem, że król Henryk VIII nakazał użytkowanie ziemi pod uprawę konopi w 1533 roku. Później Elżbieta I wymagała od rolników jeszcze większych plonów i nakładała grzywny na tych, którzy nie spełniali jej żądań.

• Medyczna marihuana

Konopie po raz kolejny wkroczyły do Wielkiej Brytanii w 1842 roku dzięki irlandzkiemu lekarzowi , Williamowi Brooke'owi O'Shaughnessy'emu. Poznał on roślinę w Bengalu, kiedy pracował jako oficer medyczny w Brytyjskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej i postanowił przewieźć zapas cannabis z powrotem do stolicy imperium. Kilka miesięcy po jego powrocie niektórzy historycy uważają, że nawet królowa Wiktoria używała tego zioła^[13] do leczenia objawów stresu po menstruacji.

Ameryka również dobrze wykorzystała konopie włókniste. Chociaż ta roślina została ostatecznie oczerniona, przez kilka stuleci odgrywała ważną rolę w Ameryce Północnej.

• Roślina cannabis przekracza Atlantyk

Nasiona konopi włóknistych po raz pierwszy wylądowały w Ameryce Północnej w brytyjskiej osadzie w Jamestown w 1616 roku. Tutaj rolnicy uprawiali konopie w celu produkcji włókien używanych do wytwarzania lin, żagli i odzieży. Król Jakub I wymagał od każdego właściciela ziemskiego, aby uprawiał 100 roślin konopi na eksport.

• Ojcowie założyciele szanowali cannabis

Wielu ojców założycieli opowiadało się za używaniem konopi. George Washington uprawiał konopie włókniste na swojej posiadłości.

Wieloletnia prohibicja

Na przestrzeni wieków, władcy mieli bardzo różne opinie na temat marihuany. Chociaż niektórzy szanowali roślinę, inni jej nienawidzili. Prohibicja konopi pojawiała się konsekwentnie w całej historii. Poniżej znajdziesz kilka kluczowych przykładów.

• Arabia

Pierwsza relacja o prohibicji pochodzi z 1378 roku. Soudoun Sheikouni, zakazał konopi indyjskich w kontrolowanym przez siebie regionie Arabii.

• Madagaskar

Kolejny przypadek prohibicji konopi pojawił się w 1787 roku na afrykańskiej wyspie Madagaskar. Po tym, jak król Andrianampoinimerina objął tron, zakazał konopi indyjskich w całym swoim królestwie. Zapewnił, że jego lud będzie posłuszny jego rozkazom, egzekwując swoje drakońskie prawo karą śmierci.

• Cesarstwo francuskie

Napoleon zakazał używania marihuany w 1800 roku. Po tym, jak jego armie zaatakowały Egipt, był świadkiem wpływu marihuany na swoich ludzi, gdy palili haszysz i pili napoje z marihuaną. Obawiając się, że zmniejszy to ich skuteczność, zakazał używania konopi indyjskich i zamknął sklepy, które dostarczały je jego żołnierzom.

• Brazylia

Rada Brazylii uchwaliła prawa antykonopne w 1830 roku. Zabronili obywatelom wwożenia konopi do miasta i karali niewolników, którzy byli przyłapani na używaniu tego zioła.

• Imperium Osmańskie

Imperium Osmańskie rozpoczęło wojnę z egipskim haszyszem w 1877 roku. Rząd w Konstantynopolu – mieście zdobytym po pokonaniu Cesarstwa Bizantyńskiego – nakazał swoim siłom zniszczyć cały haszysz znajdujący się w Egipcie.

• Maroko

Nawet w domu najlepszego haszyszu na świecie pojawiła się pewne zakazy. W 1890 roku sułtan Hassan I nałożył surowe ograniczenia na cannabis i dał prawo do uprawy rośliny tylko niektórym plemionom.

• Grecja

Pomimo ważnej roli, jaką roślina odegrała w ich starożytnej historii, grecki rząd zakazał uprawy, importu i używania konopi w 1890 roku.

• XX wiek

Chociaż w XX wieku wiele narodów wprowadziło prohibicję, to tylko ułamek czasu w historii marihuany. Wiele z tych praw nadal obowiązuje w jakiejś formie do dziś. To tylko niektóre z krajów, które zakazały konopi indyjskich w tym okresie:

• XXI wiek

W XXI wieku sytuacja nagle się zmieniła. Gdy nauka zaczęła obalać propagandę, która doprowadziła do znacznej części prohibicji w poprzednim stuleciu, wiele narodów przemyślało decyzję i zaczęło zwiększać dostępność marihuany dla swoich obywateli. Kraje, które albo zalegalizowały medyczną/ rekreacyjną marihuanę, albo zdekryminalizowały zioło, to:

Cannabis I nauka

Co ciekawe, większość pionierskiej nauki, która położyła podwaliny pod nasze zrozumienie cannabis, miała miejsce podczas intensywnej prohibicji w XX wieku. Chociaż starożytni ludzie wiedzieli o właściwościach leczniczych tej rośliny, to zachodnim naukowcom udało się wyizolować z niej aktywne składniki. Zaczęli również badać, w jaki sposób konopie indyjskie działają w ludzkim ciele i szybko odkryli, w jaki sposób cząsteczki takie jak THC łączą się z systemem endokannabinoidowym.

Poniżej poznasz niektóre z kluczowych wydarzeń, które doprowadziły do naszego obecnego zrozumienia konopi i ich fascynujących efektów:

Czasy współczesne

Dziś konopie powoli wracają do łask po drakońskim traktowaniu, jakie otrzymały w XX wieku. Wraz ze wzrostem naszego naukowego zrozumienia rośliny, coraz więcej narodów legalizuje zioło.

Naukowcy zajmujący się konopiami nieustannie odkrywają nowe zastosowania medyczne dla tej rośliny. Badają ponad 100 kannabinoidów i 200 terpenów występujących w kwiatach konopi. Większość z tych fitochemikaliów posiada korzyści w izolacji, a także wydaje się działać synergicznie^[17], kiedy podaje się je razem.

Wiele innowacyjnych umysłów kontynuuje również pracę naszych starożytnych przodków. Badają wiele przemysłowych zastosowań konopi, między innymi jako materiału budowlanego^[18], paliwa^[19] i sposobu na oczyszczanie naszego środowiska^[20].

Pochodzenie nazwy

Powszechnie na całym świecie stosowana dla konopi indyjskich nazwa "cannabis" wywodzi się od greckiego słowa κάνναβις (kánnabis), które oryginalnie było słowem scytyjskim. Tak samo powszechnie stosowana nazwa "hemp" dla określenia konopi przemysłowych również ma swoje korzenie u Scytów. W czasach późniejszych, nazwy te przyjęły się w większości języków ludów indoeuropejskich. W słowniku Oxford English Dictionary określenie "Cannabis sativa" po raz pierwszy zostało użyte w roku 1548.

Nazwa marihuana (często zapisywana jako "marijuana"), ma bardziej ludowe korzenie. Podobno oryginalnie powstała ona w Meksyku wśród lokalnych użytkowników tej rośliny i kojarzona jest z tamtejszym, bardzo popularnym damskim imieniem "Maria Juana", jednak wciąż nie wiadomo dokładnie skąd się wzięła. Określenie to swoją największą popularność przeżywało w latach trzydziestych XX w., gdy chciano nadać egzotyczną, obco brzmiącą nazwę dla popularnego "cannabis". W ten sposób kreowano jej wizerunek jako niebezpiecznej i silnie uzależniającej aby odstraszyć od niej zwykłych zjadaczy chleba. Inna teoria mówi, że słowo marihuana pochodzi od chińskiego słowa "ma". Niektórzy uważają, że Chińczycy określali susz konopi indyjskich słowami "ma ren hua", co oznacza dosłownie "konopny kwiat z nasionami". Być może nazwa ta została później przejęta przez hiszpańskich osadników w obu Amerykach, jednak nikt nie wie tego na pewno.

Konopie mają bogatą i złożoną historię. Miejmy nadzieję, że ludzie będą nadal dążyć do legalizacji i że za kilka pokoleń cywilizacje będą czytać o XXI wieku i o tym, jak ówcześni ludzie wykorzystali cannabis, aby robić dobro na całym świecie.