Bierne palenie marihuany: czy może być wykryte w teście na obecność narkotyków?

Wyobraź sobie, że jesteś na imprezie z grupą znajomych. Jeden z nich zapala skręta i zaczyna go podawać dalej. W zabawie biorą udział wszyscy oprócz Ciebie. Wstrzymujesz się, przygotowując się do testu na obecność narkotyków, który musisz przejść za dwa dni, przed podjęciem nowej pracy. Jednak mimo wszystko wdychasz dym znajdujący się w pomieszczeniu.

Ta sytuacja zaczyna skłaniać Cię do myślenia. Twój umysł zaczyna działać na najwyższych obrotach. „Czy można mieć problemy bez palenia marihuany?”. „Czy wynik testu na obecność marihuany będzie pozytywny i nie dostanę pracy? Nawet się nie zaciągnąłem!”.

Tym, którzy kochają magiczne zioło, taka sytuacja prawdopodobnie zdarzyła się o jeden raz za dużo. Stawiasz sobie uzasadnione pytanie: „Czy bierne palenie cannabis może dać pozytywny wynik w teście na obecność narkotyków?”.

Jakie są skutki biernego palenia cannabis?

Jak się okazuje, bierne palenie nie jest tak nieszkodliwe, jak mogłoby się wydawać. Badanie przeprowadzone w 2016 r.^[1] na szczurach laboratoryjnych wykazało zmiany w przepływie krwi w tętnicach trwające co najmniej 90 minut. Co warto zauważyć: te objawy pojawiły się już po minucie wystawienia na dym cannabis.

Następnie pojawia się kwestia haju wywołanego biernym paleniem. Jak pokazują badania, wszystko zależy od sytuacji.

Weźmy jako punkt odniesienia to badanie z Uniwersytetu Johna Hopkinsa z 2015^[2] roku, które obejmowało dwa eksperymenty. W pierwszym z nich 12 badanych znajdowało się przez godzinę w małym, niewentylowanym pomieszczeniu. Sześciu z nich paliło marihuanę, a pozostałych sześciu nie.

Grupa palaczy wypaliła dziesięć „jointów o dużej mocy”, zawierających 11,3% THC (nie jest to wysoka moc jak na obecne standardy rekreacyjne). Osoby, które nie paliły, w końcu zaczęły odczuwać bardziej „przyjemne” uczucie, ale także czuły się mniej czujne i nieco bardziej zmęczone.

Drugi eksperyment przeprowadzono w wentylowanym pomieszczeniu. W tym przypadku osoby niepalące nie odczuwały tych samych efektów, z wyjątkiem „głodu”. Jednak badanie przeprowadzono w porze obiadu, co mogło mieć wpływ na wyniki.

Naukowcy w końcu doszli do wniosku, że bierny haj jest rzeczywiście możliwy. Jednak palenie musi odbywać się „w skrajnie niewentylowanych warunkach”, aby mieć wpływ na osoby niepalące.

• Czy dym marihuany może być absorbowany przez skórę lub włosy?

Krótka odpowiedź brzmi: tak. Zacznijmy od włosów, co jak pokazują badania, może nie być oczywiste. Na przykład ta praca^[3] ujawniła, że ciemniejsze włosy zatrzymują więcej THC niż jaśniejsze włosy. To zasadniczo stawia osoby o ciemnych i rudych włosach w niekorzystnej sytuacji, jeśli chodzi o testy narkotykowe mieszków włosowych w porównaniu z blondynami.

Wyjaśnienie jest takie^[4], że osoby ciemnowłose mają wyższe stężenie melaniny. Melanina najwyraźniej zatrzymuje niektóre narkotyki w znacznie większym stopniu.

Biorąc pod uwagę istnienie produktów cannabis do stosowania miejscowego, można się spodziewać wchłaniania kannabinoidów przez skórę. Kannabinoidy, takie jak THC i CBD^[5] są z natury lipofilne. Oznacza to, że rozpuszczają się w tłuszczach, co ułatwia im penetrację skóry. Mają jednak niższą biodostępność, zwłaszcza bez wzmacniaczy wchłaniania i nie jest im łatwo dostać się do krwiobiegu.

Co mówią badania na temat biernego palenia cannabis

W poprzedniej sekcji omówiliśmy możliwe fizjologiczne i behawioralne skutki biernego palenia marihuany. W tej sekcji zajmiemy się tym.

 Jak narażenie na dym z konopi indyjskich może wpływać biologicznie na daną osobę.

W badaniu z 2015^[6] roku wzięło udział 26 osób. Osiem z nich było użytkownikami konopi indyjskich ze średnią palenia wynoszącą 12 lat. Spożywali około 1,5 g marihuany dziennie. Na drugim końcu spektrum znajdowało się 18 osób, które nie stosowały cannabis.

Wszyscy badani zostali umieszczeni w specjalnie zaprojektowanej palarni i mieli na sobie jednorazowe ubrania papierowe. Mieli uczestniczyć w trzech eksperymentalnych sesjach palenia, z których każda trwała godzinę. Później pobrano próbki moczu, krwi i śliny, ale mimo to, przeanalizowano tylko próbki moczu.

W badaniu wykorzystano dwa rodzaje odmian cannabis. Jedna miała niższą zawartość THC wynoszącą 5,3%, a druga 11,3%.

Ogólne wyniki wskazują, że przy „ekstremalnej ekspozycji na dym” w teście narkotykowym mogą pojawić się śladowe ilości THC. Test musiałby być jednak niesamowicie dokładny i posiadać niski limit wykrywalności THC. Limit wykrywalności określa stężenie substancji w próbkach, sygnalizując pozytywny wynik testu.

Czy będę miał problem w teście na obecność narkotyków, jeśli będę narażony na bierne palenie marihuany?

Zatem czy bierne palenie marihuany spowoduje pozytywny wynik na teście narkotykowym?

W większości przypadków nie. Obecność śladowych ilości THC w Twoim organizmie niekoniecznie oznacza, że substancja zostanie wykryta w teście narkotykowym. Jak wspomnieliśmy w powyższej sekcji, testy mają określone limity wykrywalności. Poniżej wyjaśniamy to bardziej szczegółowo.

• Testy antynarkotykowe badające krew i mocz

W przeciwieństwie do testów moczu, które badają metabolity THC, badania krwi mają na celu wykrycie samego THC i zwykle są przeprowadzane tylko w warunkach szpitalnych. W związku z tym badanie moczu jest standardem i jest przeprowadzane znacznie częściej.

W Stanach Zjednoczonych limit wykrywalności THC – a dokładnie THCCOOH – w moczu wynosi 50 ng/ml^[7]. Niepalący uczestnicy wyżej wspomnianego eksperymentu osiągnęli poziom THC w wysokości około 20 ng/ml.

Podobny eksperyment przeprowadzono w Holandii w 2010 roku^[8]. Ośmiu ochotników zostało wystawionych na trzy godziny biernego palenia cannabis w coffee shopie. Najwyższy poziom THC stwierdzony u uczestników wynosił 7,8 ng/ml. Wartość ta była znacznie niższa niż ówczesny limit 25 ng/ml.

• Testy antynarkotykowe badające ślinę

W 2004 roku przeprowadzono badanie^[9] na pięciu aktywnych palaczach marihuany. Zostali oni umieszczeni w pomieszczeniu i palili papierosy z marihuaną o niskiej zawartości THC wynoszącej 1,75%. Uczestnicy palili przez pierwsze 20 minut, ale ochotnicy pozostali w pokoju cztery godziny.

Nawet przy tak długiej ekspozycji, pobrane od nich próbki śliny wykazały THC na poziomie jedynie od 3,6 do 26,4 ng/ml. Wartości te w tych warunkach nadal były znacznie poniżej granicy 50 ng/ml.

• Testy antynarkotykowe badające mieszki włosowe

Jak wspomnieliśmy we wcześniejszej części artykułu, z powodu melaniny ciemniejsze włosy zatrzymują więcej THC niż jaśniejsze. Ale czy to wystarczy, aby spowodować pozytywny wynik testu narkotykowego?

Weźmy na przykład badanie z 2015 roku, obejmujące dwa eksperymenty. W pierwszym przypadku pojedynczy uczestnik przyjmował 50 mg THCA-A dziennie przez okres 30 dni. Pomimo tych wysokich dawek, poziom THCAa-A stwierdzony w analizie włosów tej osoby wynosił mniej niż 1%.

W drugim eksperymencie dwoje uczestników przyjmowało dronabinol, doustną postać leku THC stosowanego w leczeniu utraty apetytu. Obie osoby przyjmowały trzy kapsułki po 2,5 mg dziennie, przez okres 30 dni.

Rezultat: nie wykryto THC w próbkach pobranych z włosów na głowie, brodzie i na ciele.

Co zrobić, jeśli martwisz się o bierne palenie marihuany

Przedstawiliśmy wam kilka badań. Ogólny werdykt jest taki, że prawdopodobieństwo pozytywnego wyniku testu antynarkotykowego w wyniku biernego wdychania dymu z marihuany jest niewielkie lub zerowe, zwłaszcza w wentylowanych pomieszczeniach.

Ale jeśli nadal się martwisz, oto kilka rzeczy, które możesz zrobić:

• trzymaj się z daleka od marihuany: jeśli zaproszono Cię na imprezę i doskonale wiesz, że w pobliżu będzie marihuana, po prostu powiedz nie.
• pij wodę: przepłucz swój organizm wodą około 24 do 48 godzin przed testem. Chodzi o to, aby rozcieńczyć te śladowe ilości THC w moczu.
• przyjmij suplement z cynkiem: cynk pomaga zmniejszyć wykrywanie THC w organizmie na kolejne 12 do 18 godzin. Jeśli je używasz, rób to dokładnie według zaleceń aptekarza.

Mamy nadzieję, że ten artykuł zapewnił Ci spokój ducha, którego tak bardzo potrzebowałeś!